Uit wat voor gezin kom je?
Ik ben geboren in 1948 in Nijmegen in een warm gezin met 13 kinderen, waarvan ik de op een na jongste ben. Op de foto hieronder zit ik bij mijn vader op schoot. Als tandarts was mijn vader druk met zijn werk. Hij was een autoriteit en de baas in huis zoals dat was in die tijd. Mijn moeder was een lieve huismoeder met veel kinderen en later ook veel kleinkinderen. Het was een katholiek gezin. Iedere ochtend om half acht ging mijn moeder met de jongste kinderen naar de kerk, mijn broers waren misdienaars.
Omdat er geen nette, katholieke HBS in Nijmegen was, ging ik bij de nonnen naar de MMS (Middelbare Meisjes School). Daarna volgde ik de opleiding voor Klinisch Chemisch Analiste aan de Radboud Universiteit.
Later ben ik naar de Grafische school in Amsterdam gegaan. In die tijd ben ik getrouwd met Jan en met drie ukkepukken over de vloer was dat een drukke tijd. Ik riep dan ook wel eens: ’Zodra ik ga gillen tegen de kinderen stop ik met deze grafische opleiding!’ Mooi dat ik hem afgemaakt heb!
Hoe ben je bij de SAKB gekomen?
23 jaar geleden ben ik via Anneke Boonstra (een vriendin, moeder van Nicoline) bij de SAKB gekomen. Eerst als cursist schilderen bij Judith van Nus, later als vrijwilliger en staflid als grafisch ontwerper.
Zo heb ik o.a. het logo van de SAKB en veel cursusprogramma’s, flyers en affiches ontworpen. Bij de eerste kennismaking vond ik de SAKB maar een grijze-muizen-club. Nu ben ik zelf een grijze muis en werk ik nog steeds enthousiast bij de SAKB.
Heb je een favoriete schilder?
Ik houd van de impressionisten, meer van moderne kunst dan van de klassiekers. Ik houd van één toon en niet te veel contrasten. Zelf schilder ik graag de natuur, het liefste buiten en tamelijk realistisch. Nu zit ik bij de “DiMi” groep, op de dinsdagmiddag, vandaar de naam. We schilderen wat we willen, hebben geen les, maar kijken wel met een kritische blik naar elkaars werk.
Ik heb veel bewondering voor hoe het nu gaat met de SAKB. Er zijn veel jonge enthousiaste mensen opgestaan nu de situatie veranderd is. Een groot compliment voor de inzet van velen.
Kortom de SAKB, KunstLokaal SAKB, leeft!
